Stel je eens voor dat je kon schilderen in 3d. Dat je een kwast pakt en verf aanbrengt in de lucht om je heen. Wat zou je dan schilderen? Zou je een portret van iemand maken? Of zou je juist gaan voor een ruimte of misschien zelfs een heel huis waar je doorheen kunt lopen? Dat laatste is waar architect én kunstenaar Tiwánee van der Horst zich mee bezighoudt. Speciaal voor Work Art | Play Art belde Patrick Kooiman naar Mexico, waar Tiwánee dit najaar de lokale weeftechnieken onder de knie aan het krijgen is.
Tekst: Patrick Kooiman (Interiorator)
Hey Tiwánee! Hoe is het daar in Mexico?
Het is hier fantastisch! Ik doe zo ontzettend veel nieuwe indrukken op! Mexico heeft van oudsher een rijke traditie als het gaat om weven. Ik kan me wel voorstellen dat mensen zich afvragen wat ik als afgestudeerd architect hier doe, maar ik combineer in mijn werk kunst met architectuur. Met het weven wil ik met name nieuwe manieren leren hoe ik materialen met elkaar kan verbinden.
Architectuur en kunst vormen een bijzonder koppel. Hoe zijn ze in jouw geval samengekomen?
In 2013 liep ik stage bij een architectenbureau in Rio de Janeiro dat een gebouw ontwierp voor de Olympische Spelen die daar gehouden zouden gaan worden. Een mooie bijkomstigheid van een stage in Rio was dat ik graag Portugees wilde leren.Voor de Spelen heb ik meegewerkt aan het ontwerp van de golfclub. Het viel me op hoe ontzettend veel tijd er ging zitten in het tekenen en tot in het kleinste detail uitwerken van een ontwerp. Ik had behoefte aan meer vrije expressie in mijn werk. In mijn vrije tijd leerde ik heel toevallig een man kennen die me vroeg of ik een muurschildering wilde maken voor de koffietent die hij wilde openen in de favelas.
Ja maar, hoe wist je dan dat je dat kon?
Dat wis ik niet, maar ik wilde het graag proberen. Wel hield ik van schilderen in mijn vrije tijd. Ik wilde het heel graag doen, omdat ik toen al het idee had dat kunst architectuur kan versterken. Het grootste struikelblok was nog wel het budget. Er was niet veel geld beschikbaar en dus koos ik ervoor om alleen met zwarte en witte verf te werken. Gelukkig had ik al out of the box leren denken toen ik tijdens mijn studie aan de TU Delft geselecteerd werd om te mogen werken in het Explore Lab. Daar kunnen architectuurstudenten vrij werk maken, iets wat bij andere afstudeerrichtingen bijna nooit mogelijk is.Tijdens mijn onderzoek kwam ik in aanraking met Leonel Moura, die robots ontwerpt die zelfstandig kunst kunnen maken. Of ik het daar nu mee eens ben, weet ik nog zo net niet. Wel raakte ik gefascineerd door de manier waarop hij verbinding legt tussen mens en machine om kunst te maken. Het zette me aan het denken om te analyseren op welke manieren kwasten werden gebruikt in de verschillende kunststromingen, zoals het pointillisme en het impressionisme. Ik wilde namelijk onderzoeken of ik die schildertechnieken 3d kon maken, zodat je als het ware in de lucht kunt schilderen.
Je bent half Nederlands en half Amerikaans met Porto Ricaanse roots. Daarnaast breng je kunst en architectuur samen. Is het een rode draad in je leven om verschillende dingen samen te brengen?
Uiteindelijk zijn kunst en architectuur niet zo verschillend. Door alle technologische ontwikkelingen van de laatste jaren komen we wel op een punt dat die twee disciplines weer samen kunnen komen op een betekenisvolle manier. Mijn ideaal is om een wereld te creëren die aanvoelt als een droom, met kleurrijke huizen en vloeiende vormen. Hoe mooi zou het zijn om niet alleen naar een schilderij te kijken, maar er ook doorheen te lopen? Een andere stip op mijn horizon is om mijn ruimtelijke schildertechniek zo ver te ontwikkelen dat je dansbewegingen en muziek driedimensionaal kunt visualiseren.
Tiwánee van der Horst, Ojos Color Sol (10 euro per maand)
Kunstuitleen Rotterdam kocht onlangs werk van je aan – gefeliciteerd! Wat kunnen leden vanaf nu in huis halen?
Ik heb een serie ramen gemaakt, waarvan er nu een paar te leen zijn. In een huis vormen ramen de verbinding tussen binnen en buiten, een mooi startpunt dus. Tijdens het maken vroeg ik me af waarom ramen in de architectuur vaak zo’n typische ruitvorm hebben. Kunnen we die vorm loslaten? Door het op een schilderachtige manier te maken, creëer ik ruimte voor nieuwe vormen. Elke sculptuur is daarmee onderdeel van een zoektocht naar een vorm waar intuïtie en vloeibaarheid een grote rol spelen. Om vervolgens een sterke structuur te maken van de vloeiende lijnen kijk ik naar textieltechnieken. Daarom verdiep ik me nu in de inheemse weeftechniek van Mexico.
Het werk van Tiwánee van der Horst is vanaf nu te zien bij Kunstuitleen Rotterdam.
