In de grote kleurenfoto’s van Ine Lamers (Wychen, 1954) staan de menselijke omgeving en de stedelijke architectuur centraal. Deze laatste is bij haar opvallend leeg en inwisselbaar. Steeds lijkt zij op zoek te zijn naar een gebeurtenis die de eenvormigheid doorbreekt. Na de lege balkons in Rotterdam, de semi-openbare ruimten in woningbouwcomplexen in Londen en New York, de vakantiehuisjes in Friesland bij nacht, is zij in Oost-Europa gaan fotograferen. Veel van haar werken zien er uit alsof er iets staat te gebeuren, als een leeg toneel waarop zich de actie gaat afspelen. Artificiële nachtverlichting ondersteunt deze spanning.
