Pedersens foto’s zijn gewoon registraties van architectuur en situaties zoals die zich in de buitenwereld voordoen, maar tegelijk verandert het zichtbare in iets anders. Deze foto van een witte wand met roodbruine deur wordt begrensd door een lijst in plaats van een dak, en ook lijken de muren aan weerszijden door te lopen. Alsof het een abstract wit vlak is met een rood element. Op tweede gezicht valt het verval op, de scheurlijnen die in de loop der tijd in het pand zijn geslopen, al dan niet na een verbouwing, de bosjes herfstbladeren die door de wind voortgestuwd zijn, en de spetters op de wand die verraden dat hier soms toch wel iemand langskomt op deze verlaten plek.
