In het werk van Van der Jagt heeft de mens een moeizame verhouding met de hem omringende snelle, technische wereld. Stekkers, zoals in dit titelloze werk over jeugd en volwassenheid, komen vaker terug. De mensen die hij tekent, zijn geïsoleerd, en de witte ruimtes waar ze zich in bevinden, zijn beklemmend in plaats van dat ze een gevoel van vrijheid geven. Deze tekening is anders dan zijn andere werk in die zin dat het een kind centraal stelt, en dat deze wordt vergezeld van Superman. Deze is natuurlijk als superheld hartstikke populair bij kinderen, maar hier heeft hij een meer intimiderende werking en zorgt dat dit kind zich vooral een heel klein jongetje voelt. Ook de vlakken waar Van der Jagt hier mee werkt en de personages in plaatst, gebruikt hij vaker. Ze versterken het gevoel van blokkades en eenzaamheid, zelfs in een dynamische compositie als deze.
