De schilderijen van Frieling zijn onvervalste idylles. Hij haalt alles uit de kast om een gevoel van paradijselijkheid te geven. Hij zegt abstracte kunst te krampachtig te vinden, en een revolutie terug naar het verleden te willen ontketenen. Hij draagt alvast zijn steentje bij aan deze revolutie door schilderijen te maken met een hoge concentratie romantische symbolen uit de natuur: veel pittoreske doorkijkjes en veel dieren. Watervallen en drinkende reeën als in dit werk zijn natuurlijk bij uitstek voorbeelden van puurheid. Zijn keuze om met eitempera te schilderen is ook een verwijzing naar oude Renaissancistische schildertradities: deze tijdrovende en precieze techniek, waarbij je als schilder voorzichtig te werk moet gaan omdat fouten niet hersteld kunnen worden, leent zich goed voor details. Streepje voor streepje wordt een schilderij opgebouwd. Hij wil kunst maken waar je als toeschouwer volledig in op kunt gaan. Zijn inspiratiebronnen lopen uiteen van Romaanse kunst en volkskunst tot Goethe, Lord of the Rings en krullen op Hindeloper kasten.
