Tijdens zijn leven maakte Ferdinand Erfmann (1901-68) er geen geheim van diep ongelukkig te zijn, iets wat ook aan zijn werk is af te zien. Hij schilderde onder meer weelderige, logge vrouwen in theatrale settings die beschouwers een voyeuristisch gevoel geven. ‘De eigenlijke oorzaak voor het mislukken van mijn leven is deze’, schreef Erfmann eens, ‘ik was weg van meisjes met hele zware armen en benen.’ Dit doek, De Groet, schilderde de Amsterdamse kunstenaar in 1943, als onderdeel van een serie over slaapkamers. De combinatie van de intimiteit van de slaapkamer met een uitzicht op het bed, het feit dat de vrouw zich duidelijk aan het aankleden is maar toch half naakt uit het raam kijkt om iemand te groeten, geeft het werk een erotische ondertoon. Vaak zou hij in zijn slaapkamerschilderijen een portretje van hemzelf aan de muur schilderen maar dat is hier niet het geval. Aan- en verkleden keert ook terug in de foto’s die Erfmann iets later, eind jaren veertig, zou laten maken van zichzelf toen hij geregeld vrouwenkleren ging dragen.
