“…In bergjes ligt de grijze stof op het oppervlak van het papier. Wrijf nu met mijn vingers. Langzaam en gelijkmatig in het rond. Het pigment zoekt onder mijn vingertoppen zijn weg en laat een spoor van nietsvermoedend grijs achter. Nu nog grijs, en niets, in zekere zin. Dan, bij wijze van spreken, de tovenarij.
Ik gum van links naar rechts. Sta weer versteld, al weet ik ongeveer wat komen gaat. Wat rood, dat eerst verdwenen leek, laat zich aarzelend zien. Een verontreinigd wit komt tevoorschijn en zoekt een vorm in het omringend grijs.
Verdwaald nog in een niemandsland.” (Uit het blad Jong Holland, september 1992)
