In diepe warme kleuren, met een gemengde techniek van onder meer acrylverf, heeft Valdimarsson hier een onwaarschijnlijk lila landschap geschilderd. Dit ontvouwt zich vanachter de wasachtige substanties die vooral in het linkerdeel van het werk overheersen. Bij nadere inspectie echter blijkt het landschap, dat hooguit als zodanig herkenbaar is door zijn horizontale langgerektheid, steeds abstracter te worden. Van dichtbij blijken de vlekken aan de bovenkant van het werk (vogels? wolken?) uitsparingen te zijn in een verweerde vette verflaag. Zo neemt langzaam de materialiteit het over van de suggestie van een voorstelling.
