“Mijn foto’s ontstaan ‘s nachts op restplekken in of nabij de stad. Dat kan het talud van een snelweg of een braakliggend industrieterrein zijn. Ik leg het hier aanwezige, niet door mij geënsceneerde, kunstlicht vast. Ik heb een haat-liefdeverhouding met deze onoverzichtelijke en slecht toegankelijke plekken. Aan de ene kant ben ik gefascineerd door de schoonheid en wildheid, en dat er van alles ongezien kan gebeuren, aan de andere kant ben ik er ook bang voor. Ik voel me een heel dubieus persoon als ik er, gedwongen door lange belichtingstijden, uren moet doorbrengen. De lange sluitertijden maken dat elke foto een experiment is, de uitkomst is nooit voorspelbaar. De kleuren zijn zo in de camera ontstaan, niet met behulp van een computer of doka.”
