De foto’s van Snauwaert bieden altijd een kijk op een grote ruimte, een stad, een weide, een zee, en altijd zijn sporen van menselijk gedrag hierin zichtbaar. Niet altijd volkomen rationeel verklaarbaar gedrag. Haar foto van het huis laat zien hoe een stad sporen van tijd in zich draagt en het verleden voorbij maar nog wel aanwezig is. Een bekend verschijnsel, in tegenstelling tot de mechanische handelingen van de mensen die ze fotografeert, die acties ondernemen met vermoedelijk het idee dat die een zekere zin hebben, maar waar je als beschouwer niet bepaald van overtuigd raakt.