Tien jaar geleden studeerde Lie van der Werff af met een sculptuur in hout van twee keukenstoelen die ze tot ‘op het bot’ had weggehakt, als levende, gepijnigde wezens stonden ze daar. In al de jaren daarna bouwde ze aan een eigen wereld van beelden die wonderlijk en emotionerend is. Kwetsbaarheid en melancholie, sensualiteit en erotiek dienen zich in verschillende gedaanten aan. Mens, dier en ding zijn inwisselbaar in haar beelden. Haar beelden vormen zich van binnenuit, met een grote innerlijke kracht. De spanning in de gekapte houten onderdelen ontstaat door delen van een lichaam uit te vergroten of juist weg te laten, en door de combinatie van verschillende werkelijkheden en materialen als hout en stof. Innerlijke en uiterlijke schoonheid en mankementen vechten met elkaar. Herkenbare ‘tekens’ van het moeizaam menselijk bestaan, en de absurditeit van de existentie combineert Van der Werff met passie en vooral ook humor.
