De Rotterdamse kunstenaar Van ’t Slot (1949) combineert in zijn olieverfschilderijen figuratie en abstractie. In recent werk brengt de kunstenaar die scheiding zo letterlijk mogelijk aan: naast een figuratieve voorstelling staan zo goed als lege vlakken. In dit werk uit 1988 echter is de verdeling nog redelijk gelijk; in een ruimte die enige diepte lijkt te hebben, staan enkele abstracte vormen. Sommige wat meer plastisch, andere puur lineair, maar juist die combinatie versterkt ook de tweedimensionale of juist ruimtelijke eigenschappen van die verschillende vormen. Door deze combinaties van abstract en figuratief kan hij onderwerpen en composities van heel verschillende kanten benaderen.
