“Jeroen ging er altijd vol voor. Hij was enorm gedreven, in zijn werk en in het leven. Zijn werk was zijn leven. Hij was energiek, avontuurlijk en ondernemend en zat altijd vol nieuwe plannen. Jeroen was stoer, gul en lief. Een gentleman en een charmeur, die nergens voor terugdeinsde.” Dat is wat Sandor Naus me schrijft over Jeroen Bodewits, de Rotterdamse kunstenaar die in 2014 om het leven komt bij een auto-ongeluk. Tijdens ons eerdere telefoongesprek had Sandor er moeite mee zijn dierbare vriend te omschrijven. Hij zweeg een tijdje en zei uiteindelijk: “Er schiet zoveel door me heen en het is allemaal niet genoeg.”
Tekst: Patrick Kooiman (Interiorator)
Jeroen Bodewits
Ik denk terug aan het interview met Sandor wanneer ik de dag erna ik in de Gouvernestraat stil sta voor een werk van Jeroen Bodewits. Twee gele panelen met gedichten aan weerszijden van een elektriciteitsinstallatie. Jarenlang liep ik er als buurtbewoner achteloos langs, maar dit keer kijk ik heel bewust. Wat is nu toch het verhaal erachter? Op aanraden van Kunstuitleen Rotterdam bel ik erover met Sandra Smets. Deze kunsthistoricus werkte voor de Erasmus Universiteit samen met Carmen Heijmerink, die bij Jeroen in de auto zat en samen met hem om het leven kwam. “Jeroen kende ik slechts zijdelings, maar zijn werk in de Gouvernestraat vind ik echt uniek. Aan de ene kant is het heel clean en grafisch. Op het harde af zelfs. Maar tegelijkertijd heeft het ook een soort romantiek. Dat contrast vind je vaker terug bij Jeroen omdat hij werkte met referenties uit heel verschillende tijden. Het ziet er heel modern uit, terwijl het ook zomaar een ode kan zijn aan de dada-poëzie van honderd jaar geleden. Hoe vreemd het ook klinkt, dit werk hoort echt thuis in de straat. Als je goed kijkt, zie je dat Jeroen die suffe muur eromheen onderdeel heeft gemaakt van zijn werk.”
Het werk van Jeroen Bodewits aan de Gouvernestraat in Rotterdam-West.
Terwijl ik verder loop naar het Hilton hotel, kijk ik op mijn telefoon op de website van Kunstuitleen Rotterdam. Daar staat weer totaal ander werk van Jeroen Bodewits: een gek zelfportret en een serie van drie Russische huisjes, dachas. “Rusland was een thema in zijn werk,” legt galeriehouder Renee van Staveren me uit aan de telefoon. “Hij liep ooit zomaar binnen bij mijn XX Multiple, mijn galerie aan de Witte de Withstraat. Of we hem wilden helpen met het publiceren van een boekje met zijn werk. Dat was typisch Jeroen. Hij was heel ondernemend, stapte heel makkelijk op mensen af. We werden vrienden en organiseerden samen tentoonstellingen.
De drie dachas van Jeroen Bodewits zijn te leen bij Kunstuitleen Rotterdam (12 euro per maand)
Ik denk nog graag terug aan de keer dat we samen helemaal naar New York gingen. We hadden er een huis in Brooklyn gehuurd en stonden op een kunstbeurs, waar we aardig wat werk van Jeroen verkochten. In dat opzicht was hij echt ambitieus, ook al kon hij onder ons gezegd ook wel eens een kort lontje hebben. Al met al heb ik warme herinneringen aan die reis. Het was een vreselijk moment toen zijn partner Hana me later belde om te zeggen dat Jeroen om het leven was gekomen.”
The Gardeners van Jeroen Bodewits is nog even te zien op de 1e verdieping van het Hilton Hotel Rotterdam.
Zo’n zelfde telefoontje kreeg ook Sandor Naus. “Ik zat met mijn gezin aan de ontbijttafel, in onze dagelijkse routine. Ik barstte in tranen uit. De kinderen schrokken daar enorm van. Jeroen en ik waren al meer dan 20 jaar hechte vrienden. We leerden elkaar kennen toen we als eerstejaars aan de kunstacademie in Breda samen een appartement betrokken. Het is voor mij dan ook een bijzondere ervaring om nu een tentoonstelling met het werk van Jeroen mede te organiseren. De ouders van Jeroen willen zijn werk een nieuw leven geven. Dat is hun uitdrukkelijke wens. Daarom is al het beschikbare werk nu te zien en te koop bij het Hilton Art Lab, in de foyer van het naastgelegen Hilton Hotel en in. de expo van Kunstuitleen Rotterdam. Zo komt er hopelijk ook een mooi plekje voor The Gardeners, een gigantische triptiek, een zeefdruk in drie delen die Jeroen maakte in de Grafische Werkplaats in Eindhoven. Ze hebben me daar toegefluisterd dat Jeroen technisch de beste zeefdrukker was die ze ooit over de vloer hebben gehad. Op elk vel van The Gardeners zitten minimaal 30 drukgangen. Het is echt een uniek stuk.” Tot slot vraag ik Sandor wat zijn mooiste herinnering is aan zijn bijzondere vriend. Het blijft stil aan de telefoon, totdat hij zegt: “Er komt van alles in me op maar het schiet allemaal tekort.”
We spreken af dat hij erover nadenkt en me er een e-mail over stuurt. De volgende dag open ik mijn inbox en lees ik zijn antwoord. “Herinneringen die ik koester zijn die aan het laatste weekend dat we samen doorbrachten, voor zijn ongeval op donderdag. Toevallig waren onze beider partners weg van huis en hadden we de kans om nog eens een paar dagen bij elkaar te zijn. Dat gebeurde eigenlijk nooit meer. Op zaterdag, in zijn atelier aan de Bloklandstraat, sleutelden we aan onze motorfietsen. Al was dat slechts de aanleiding tot iets veel belangrijkers: we hadden nog eens tijd om bij te praten over de laatste ontwikkelingen in ons leven. Een moment van ontspanning in onze drukke carrières dat we afsloten met een diner in een nabijgelegen restaurant. Op zondag bezochten we samen een expositie. Aan het einde van die dag wandelde hij weg door het park voor ons huis, het zou mijn laatste beeld van hem worden.”
