Wie dit jaar bij Object Rotterdam was, zal het zeker bevestigen. Het werk van kunstenaar en modeontwerper Bas Kosters is niet te vermijden. Met zijn opvallende stijl heeft hij in zijn inmiddels twintigjarige carrière een unieke plaats weten te veroveren in ons culturele landschap – of dat nu gaat om zijn baanbrekende modecollecties of de prints die hij ontwierp voor merken als Bugaboo en Wehkamp. Kunstuitleen Rotterdam heeft onlangs werk van Bas Kosters aangekocht voor de uitleencollectie. En dat heuglijke feit was voor Patrick Kooiman de perfecte gelegenheid om hem eens te interviewen.
Tekst: Patrick Kooiman (Interiorator)
Foto: Marc Deurloo
Je werk is zo vrolijk en herkenbaar, ik ben echt een fan van je! Maar ik kan me ook wel voorstellen dat veel mensen je werk nu voor het eerst zien. Hoe zou je jezelf aan die mensen voorstellen?
Beste lezers van dit interview, zou ik dan zeggen. Ik ben een kunstenaar en modeontwerper uit Amsterdam. Ik maak werk over mijn ideeën bij de maatschappij. In de essentie draait het bij mij om communicatie, of het nu gaat om een modecollectie of een wandkleed. Mijn werk komt met veel daadkracht en output tot stand. Het heeft veel uitgesproken gebaren en is, zoals je al zei, heel herkenbaar.
Zo’n totaal eigen visie komt niet uit de lucht gevallen, lijkt me!
Nee, het is niet zo dat ik op een gegeven moment dacht: kom, laat ik eens kunstenaar worden. Ik had niks anders willen worden, of überhaupt kunnen worden. Het was onvermijdelijk. Hoe ik ben als kunstenaar, is ook hoe ik altijd als mens geweest ben. Als kind knutselde ik, verkleedde en schminkte me, en maakte ik een kraam met verschillende poppen en pluchen beesten. Het zijn allemaal dingen in mijn werk als kunstenaar ook heb gedaan. Nu ik wat ouder word, snap ik dat pas goed. Toen ik net van de kunstacademie kwam, deed ik de dingen heel intuïtief. Maar met de twintig jaar ervaring die ik inmiddels heb, kan ik mijn werk veel meer sturen. Ik kan veel meer verbanden leggen tussen de dingen.
Tower built for find soul – Bas Kosters
Hoe hebben die nieuwe inzichten je werk beïnvloed?
Ik heb de laatste jaren veel nagedacht over alles wat met gender te maken heeft. Zo had ik in 2016 een overzichtstentoonstelling van mijn werk in het Museum Arnhem. Ik liet er niet alleen mijn modewerk zien, maar maakte ook speciaal voor de gelegenheid een paar op zichzelf staande kunstwerken. Op basis van een serie olieverfschilderijen die ik in mijn studio had gemaakt, heb ik samen met de Glasblazerij in Leerdam een serie glasobjecten laten blazen. Twee ervan zijn vanaf nu te leen bij Kunstuitleen Rotterdam. Het zijn roze, doorzichtige figuren met sensuele donutmonden erop. Ik zie ze als mijn kunstenaarsmuzen, alleen in mijn geval zijn het geen vrouwen maar een soort genderfluïde roze kauwgumblobs.
Glass selection Bas Kosters – Foto: Eva Broekema
Wat maakt dat je zo’n onderwerp als kunstenaarsmuzen aan de kaak wil stellen?
Het is zeker niet negatief bedoeld, hoor. Ik bedoel het meer speels. Het gaat mij erom dat het begrip ‘muze’ heel heteronormatief is. Een muze is per definitie een vrouw. En ik realiseer me dat ik in al mijn modeshows heb meegewerkt aan die beeldvorming. De muzen die ik nu voor mezelf heb ontworpen, stonden in het museum op een schouw waar schilderijen omheen hingen. Zo’n setting is er ook typisch één waar heteroseksuele mannen altijd trots voor poseren. Dat realiseerde ik me toen ik tijdens mijn onderzoek een oude foto vond van een rijke herenboer die zittend in een fauteuil voor zijn kunstcollectie poseerde. Voor mij gaat het niet om iets aan de kaak stellen. Maar ik wil je wel op een andere manier na laten denken. Ik wil je loswrikken van begrippen als mannelijkheid en vrouwelijkheid. Zo’n onderwerp is met name van belang voor mensen die bezig zijn met hun genderidentificatie. Als ik er door mijn bijdrage voor kan zorgen dat we allemaal anders gaan nadenken over gender, dan komt dat juist hun ten goede. En dat vind ik fijn.
Heeft je uitstapje naar glas ook weer je werk als modeontwerper beïnvloed?
De laatste jaren wil ik sowieso steeds vaker de boel open gooien. Ik ben minder bezig met mode, maar juist meer met wandkleden en nieuwe materialen. Met het Glasmuseum in Leerdam heb ik ook een serie glazen penissen gemaakt. Dat was een welkome afwisseling. Door met glas te werken, ben ik ook tot nieuwe inzichten gekomen. Zo bleek het bij de objecten die Kunstuitleen Rotterdam heeft gekocht, niet haalbaar te zijn om er glazen ogen op te plaatsen. En dat terwijl ogen tot nu toe juist een heel prominente rol speelden in mijn werk. Nu ik zie dat het ook zonder kan, durf ik meer te gaan experimenteren met hoe ik vind dat een gezicht eruit hoort te zien.
Sadness Fatness – Bas Kosters Beaming and streaming – Bas Kosters
Ik ben tot slot nog wel benieuwd wat voor kunst je zelf in huis hebt!
Mijn huis is klein en vol. Ik verzamel van alles, zoals speelgoed, mascottes en Afrikaanse maskers. Ik houd vooral van antropomorfische ontwerpen, dus voorwerpen die van zichzelf niet menselijk zijn maar wel menselijke eigenschappen hebben gekregen. Ook zijn er door de jaren heen in de media veel mooie portretfoto’s van me verschenen. Ze hangen bij mij aan de muur en laten me terugdenken aan de verschillende fases van mijn leven. Ik heb zelfs een olieverfschilderij van mezelf en een geborduurd portret gemaakt door mijn goede vriendin Preta Wolzak. Maar weet je? Goede kunst hoeft helemaal niet duur te zijn. Ik koop soms ook een schilderij van tien euro op het Waterlooplein. Laatst kocht ik op de rommelmarkt in Apeldoorn een zelfportret van een heel mannelijk uitziende vrouw. Daar ben ik heel content mee. Ik kan me voorstellen dat voor veel mensen kunst lenen een uitkomst is. Maar zelf ben ik meer een spullenmens. Ik wil dingen bezitten. Het is maar goed dat we niet allemaal hetzelfde zijn, toch?
Kunstuitleen Rotterdam heeft twee werken van Bas Kosters aangekocht naar aanleiding van zijn expositie op Object Rotterdam. Deze zijn binnenkort beschikbaar. Heb je interesse? Stuur dan een e-mail naar info@kunstuitleenrotterdam.nl
Klik hier voor meer info over Bas Kosters.
