Dit schilderij lijkt in eerste instantie een abstracte compositie van kleurrijke bestanddelen. Behalve qua kleur reageren ze ook qua vorm sterk op elkaar door een hoekigheid die voor een dynamisch patroon van lijn en kleur zorgt. Maar deze figuren hebben nog een tweede functie: ze vormen een voorstelling van twee mensen samen in een gondel. Hoewel de wetten van het perspectief geen rol spelen in dit werk, is het wel zo dat de vlakke ondergrond van de mensfiguren veel tweedimensionaler is dan de voorstelling met beide figuren. Vooral onder de gondel is nauwelijks sprake van een ondergrond, laat staan water, maar van een vlak dat parallel is aan het verticale schildersdoek. Intussen zitten de twee mensen volgens de titel te wachten op het voorjaar maar als ze achterom zouden kijken, zien ze dat ze niet lang meer hoeven te wachten. Daar staan al verschillende planten en bloemen in bloei.