Arie de Groot (1937) is niet zo’n prater. Getheoretiseer over kunst moet je van hem niet verwachten. Maken, uitproberen, knoeien, ontdekken, insmeren, uitwrijven – dat zijn werkwoorden die bij hem passen. Niettegenstaande deze knoestige karakterisering is het werk van Arie de Groot van een betoverende schoonheid en lichtheid. Door de jaren heen blijft het een bijzondere frisheid uitstralen en is het voortdurend in ontwikkeling. Hij reist van een veelheid van kleuren naar gitzwart, fluwelig crayon en verder naar zuivere parelmoeren druppels verf. Zijn eenvoudige materiaal, papier, brengt hij tot leven door het te kreuken, scheuren of te doorboren met een patroon van ragfijne gaatjes.
