Anne van Toor is op zoek naar littekens in de stad. De plekken waar de slopershamer herinneringen aan menselijke activiteit met de grond gelijk maakt, worden door haar gefotografeerd. De foto’s worden daarna vertaald in verf. Van dichtbij, op de huid van het schildersdoek, vangt ze de verlaten ruimte. In een atmosfeer van vergrijsde kleuren schildert ze de brokstukken die niemand lijken toe te behoren. De specifieke schoonheid zoals die enkel te vinden is daar waar het verval de sporen van verleden overwoekert.
