Bij het ontstaan van de abstracte kunst werd wel gezegd dat dit emotie op zijn puurst is: de manier waarop lijnen en geometrische vormen zich tot elkaar verhouden, elkaar doorsnijden, aanvallen of juist beschermen, daar kan geen figuratieve kunst tegenop. Dit olieverfdoek bestaat uit lijnen en wiskundige vormen die samen een wereld op zich vormen, een dynamische harmonie. De kleuren zijn net van het felle af, de cirkels en driehoeken zijn krachtige vormen maar net niet te groot, de lijnen zijn lang maar net iets verstopt in een witte bovenlaag verf, zodat onbekend is hoe de strijd beslist wordt. Of dit iets zegt over de geportretteerden, de vader en zoon uit de titel van dit werk, dat is de vraag.
